کاربردهای پهپاد فتوگرامتری در باستان شناسی

امروزه استفاده از تکنولوژی های روز در هر علمی امری اجتناب ناپذیر شده است. با ورود فناوری های دیجیتال و IT نحوه انجام تحقیقات و اجرای پروژه ها رنگی نو به خود گرفته است. در این میان علم باستان شناسی و مستندنگاری آثار تاریخی نیز از این قضیه مستثنی نبوده و استفاده از علوم نوین و میان رشته ای در این علم بیش از پیش فزونی داشته است.

در این مطلب می خواهیم نقشه برداری در باستان شناسی را با نگاه به فناوری های جدید بررسی کنیم.

کاربرد مهندسی نقشه برداری در باستان شناسی

یکی از علومی که بطور مستقیم با باستان شناسی در ارتباط است، علم نقشه برداری است. معمولا از مهندسی نقشه برداری در مستندنگاری کاوش ها، آثار بجای مانده و بناهای تاریخی استفاده می شود.

تکنولوژی های دیجیتال در باستان شناسی

طی ده سال گذشته استفاده از تکنولوژی های دیجیتال نظیر GIS، نقشه برداری، مدلسازی سه بعدی، سنجش از دور و فتوگرامتری در سایت های باستان شناسی جهت مقاصد مختلف رشد چشمگیری داشته است.

یکی از روش هایی که به شما امکان مدلسازی سه بعدی با جزئیات بسیار بالا را می دهد، روش فتوگرامتری است. در فتوگرامتری می توانید با استفاده از یک دوربین غیرمتریک با رزولوشن بالا، تصاویری مختلف از جسم مورد نظر اخذ نموده و پس از پردازش در نرم افزارهای ، به مدل های سه بعدی با کیفیت بالا دست پیدا کنید. از جمله مزایای این روش می توان به سرعت بالا در اخذ و پردازش تصاویر و همچنین هزینه کمتر نسبت به دیگر روش های مدلسازی اشاره نمود.

کاربرد فتوگرامتری در باستان شناسی

معمولا فتوگرامتری را به سه شاخه فتوگرامتری فضایی، فتوگرامتری هوایی و یا فتوگرامتری برد کوتاه (زمینی) تقسیم بندی می کنند. هر سه دسته علم فتوگرامتری می توانند به کمک باستان شناسان بیایند، اما آنچه که بیشتر می تواند در بحث مستندنگاری به باستان شناسان و یا مرمت گران کمک کند تکنیک فتوگرامتری برد کوتاه است.

بطور کلی اگر فاصله دوربین تا جسم بین چند متر تا چندصد متر باشد، تکنیک مورد استفاده در زمره فتوگرامتری برد کوتاه قرار می گیرد. پس توجه شود که هر دو مورد «فتوگرامتری زمینی» و «پهپاد فتوگرامتری» می تواند در دسته فتوگرامتری برد کوتاه قرار گیرد.

کاربرد پهپاد فتوگرامتری در باستان شناسی

تکنیکی که امروزه بخوبی توانسته است در بحث تصویربرداری هوایی، تهیه نقشه های توپوگرافی، تخمین مکان های کاوش و … به باستان شناسان کمک شایانی کند، «سامانه پهپاد فتوگرامتری» نام دارد.

از این تکنیک با نام «فتوگرامتری پهپاد مبنا» نیز یاد می شود. با استفاده از این روش می توان با بکارگیری یک پهپاد فوق سبک بدون سرنشین، تصاویر هوایی را با شرایط خاص از یک محوطه تاریخی تهیه نمود، سپس با پردازش این تصاویر بوسیله نرم افزارهای پردازش تصویر و تولید مدل های سه بعدی و ارتوفتو علاوه بر تولید نقشه های مسطحاتی و توپوگرافی دقیق، به مستندنگاری آن محوطه پرداخت.

جهت آشنایی بیشتر شما علاقمندان به سامانه پهپاد فتوگرامتری، ویدئو مربوط به کارگاه «معرفی کاربردهای پهپاد فتوگرامتری در باستان شناسی» که چندی پیش در دانشگاه تهران برگزار گردید خدمتتان ارائه می گردد.