نحوه انتخاب فاصله کانونی و ارتفاع پرواز با توجه به ابعاد GSD و وضعیت زمین

در پروژه هایی که تهیه نقشه بوسیله سیستم پهپاد فتوگرامتری انجام می شود، همیشه سوالاتی در رابطه با انتخاب ارتفاع پرواز و فاصله کانونی مناسب وجود دارد که در این مقاله به این بحث پرداخته می شود.

چگونه فاصله کانونی و ارتفاع پرواز مناسبی با توجه به ابعاد GSD و وضعیت زمین در نظر بگیریم؟!

برای پاسخ به این سوال لازم است تا با اصولی در رابطه با انتخاب فاصله کانونی و ارتفاع پرواز مناسب جهت تصویربرداری آشنا شوید. با توجه به تنوع مناطق کاری در یک پروژه فتوگرامتری رعایت موارد زیر از اهمیت بالایی برخوردار است:

در یک ارتفاع پرواژ ثابت با افزایش فاصله کانونی، مساحت تحت پوشش یک تصویر کمتر شده و این امر باعث کاهش ابعاد GSD می شود که در این حالت شاهد افزایش قدرت تفکیک مکانی هستیم.

همچنین در یک فاصله کانونی ثابت، با کاهش ارتفاع، مساحت تحت پوشش یک تصویر کمتر شده، بنابراین ابعاد GSD نیز کمتر شده و در نتیجه این امر باعث افزایش قدرت تفکیک مکانی می شود.

نکته ای که در این قسمت باید مد نظر قرار داد این است که در این حالت ها، می بایست فاصله ایستگاه های تصویربرداری را کمتر کنیم تا پوشش مدنظر ما را تامین کند. حالاگر بخواهیم ارتفاع پرواز و فاصله کانونی را با توجه به وضعیت زمین انتخاب کنیم باید به موارد زیر توجه داشته باشیم:

اگر منطقه مورد نظر جنگلی و یا با پوشش گیاهی متراکم باشد، افزایش ارتفاع پرواز به مدلسازی سه بعدی کمک می کند، اما طبیعتا شاهد قدرت تفکیک مکانی پایین تری هستیم.

اما اگر منطقه مورد نظر شهری و یا دارای ساختمان های متعددی باشد، افزایش ارتفاع پرواز باعث کاهش تظاریس در لبه های مدل می شود، اما این امر باعث کاهش قدرت تفکیک مکانی می گردد.

در تصویر زیر می توانید تاثیر تغییر فاصله کانونی را بر روی GSD ملاحظه نمایید.

با توجه به موارد ذکر شده در بالا، درحالتی که ارتفاع پرواز کم و فاصله کانونی زیاد باشد، برای حفظ پوشش طولی، می بایست نرخ تصویربرداری را افزایش داد. در یک تعبیری ساده منظور از نرخ تصویربرداری، تعداد ایستگاه های تصویربرداری است. همچنبن در حالتی که فاصله کانونی و نرخ تصویربرداری ثابت است، افزایش ارتفاع پرواز باعث افزایش پوشش طولی می شود.